Het nieuwe lokaal deed jarenlang dienst als café: van 7 maart 1973 december 1975 werd De Hazewind, eigendom van de lokale brouwer Houvenaghel, uitgebaat door Marcel Rousseeuw en Simonne Bruloot. Het echtpaar stond bekend als ‘echte socialisten’ en hun café fungeerde per definitie als vergaderlokaal en stamcafé voor alle sossen van Veurne en dat waren er in die tijd niet bepaald veel.
Voor de petite histoire: dochter Sonja zat op het Atheneum in dezelfde klas als Eddy Bonte. Ook het ‘oude’ Muzekot kende een caféverleden, eeuwen terug als ‘ ’t Roo Leeuwken’, daarna als ‘De Coningen’ en ‘In de Drie Koningen’. Daarmee houdt elke vergelijking echter op.
De Hazewind is zowel van binnen als van buiten een rechttoe rechtaan pand buiten het centrum ligt. De inrichting is die van een volkscafé. Een paar simpele ingrepen en alles is klaar voor de doorstart. De Drie Koningen is het oudste van Veurne, gelegen in een zijstraat van de Markt, dat door de Muzekotters specifiek is vertimmerd tot alternatief lokaal. Het unieke gebouwtje straalt op een artistieke en alternatieve sfeer uit. Iedereen weet dat een herhaling of kopie simpelweg onhaalbaar is.
[Danny Bonte] "Ik herinner me perfect de inrichting van De Drie Koningen met de gemetselde toog, de gebeitste balken, de kaarsen, de kerkstoelen de haard, de tarievenlijst die rechtstreeks op de muur was geschilderd met een schilderwerk van Van Gucht ernaast, het bijgebouw met de verwarming … Bij een bierton denk ik direct aan ’t Muzekot. De Hazewind dat was volkshuisstijl, socialistisch, ook in de ogen van de Veurnaars."
[Johan Declercq] "Was er een 'schender' café dan't Muzekot in de Vlees- houwersstraat? Dat authentieke trok aan. Waarom kwamen die mannen van Frankrijk? Omdat het uniek was, je kon het nooit ofte nooit herhalen. Die van Duinkerke kwamen niet naar De Hazewind, wij zaten daar onder Veurnaars."
[Patrick Engelbrecht] "Dat huis had iets op zich, daar was je weg van de wereld".
[Frans Declercq] "En toch, ondanks het mooie kader, de goeie muziek en de goedkope drank, hadden de ‘habitués’, maar vooral de barman van dienst, soms de behoefte om andere oorden op te zoeken. Met de ‘die-hards’ trokken we toen - de nacht was nog jong - vaak nog eens naar Herman van De Beurs, Joel van Café du Sport, Jean-Marie van de Kroon en uiteraard naar Roosje van de Botermand. Het kaarten en de sjoelbak werden ingeruild voor de flipperkast."
Bron: ’t Muzekot 50 – Alternatief Veurne - Redactie Eddy Bonte
